วันที่ 10 มิถุนายน 2561

                เสร็จจากงานปริวาสกรรมที่วัดกู่คำพระ  กลับถึงวัดป่าดงยางบ่ายสามโมงวันนี้ (10 มิถุนายน 2561)  ตลอดระยะทางเกือบร้อยกิโลเมตร  ขณะนั่งบนรถปิคอัพ นึกเห็นภาพคุณยายฯแม่ครัวทั้งหลายที่รวบรวมเงินกันเพื่อเหมารถจากวัดกู่คำพระมาส่งหลวงตาถึงวัดป่าดงยาง รวบรวมเงินได้จำนวน 800 บาท (ค่ารถ) และมีคุณยายอีกท่านหนึ่งเอาเงินจำนวน 200 บาท ใส่ในถุงย่ามก่อนขึ้นรถ  คงเป็นเพราะรู้ว่าหลวงตาจะอาศัยรถ บขส. ประจำทาง เดินทางกลับวัดนั่นเอง

อาหารแมวแพ้ใจตัวเองอยู่กับความจริง

                หาของฝากมาให้ยาม (น้องแมว) ที่เฝ้าวัดอยู่ จึงแวะเข้าตลาดสดในเมืองร้อยเอ็ด ซื้อโครงไก่ทอดและลูกชิ้น ถือถุงหูหิ้วพะรุงพะรังเดินออกจากตลาด ขณะนั้นเองมองเห็นผลไม้ชนิดหนึ่ง แล้วก็เดินผ่านไป ถึงริมถนนสายนั้นมองดูเวลาที่ดวงอาทิตย์ก็รู้ว่าบ่ายแก่ฯแล้ว คิดพิจารณาใคร่ครวญอยู่นาน จึงตัดสินใจเดินย้อนกลับเข้าตลาดไปที่แผงผลไม้นั้น  แล้วก็พึมพำเบาฯว่า "ซื้อไปฉันเองมันแม่นบ่อน้อ"  แม่ค้าเค้าฟังรู้เรื่องก็ตอบออกมาด้วยเสียงอันดังว่า "แม่นฯหลวงพี่ซื้อโลด ซื้อโลด" แล้วในที่สุดจึงได้ซื้อทุเรียนหนึ่งถาดกลับวัด  พร้อมกับการเป็นผู้แพ้อีกครั้งหนึ่ง.

 
 
 
บันทึกในไดอารี่