ความสงบ กับหนึ่งคืนในป่าช้า...ถึงแม้จะเป็นระยะเวลาที่สั้น แต่ก็มีความแตกต่างกันอย่างมากกับสังคมที่ยังต้องแข่งขัน, แก่งแย่ง, และต่อสู้กันไม่รู้จบสิ้น  เคยได้ฟังอาจารย์ท่านเคยเล่าว่า.. ในสังสารวัฏนี้ ภพภูมิของสัตว์ชนิดต่างฯ มีอยู่มากมาย เช่น พวกที่กำลังถูกเผาไหม้ได้รับความทรมาน ความเร่าร้อนด้วยวิบากแห่งกรรมอยู่ในแดนนรก, อสุรกายที่กำลังต่อสู้กันแสดงฤทธิ์แสดงเดชเพื่อจะเอาชนะคะคานซึ่งกันและกัน, สัตว์เดรัจฉาน, มนุษย์ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิคือเห็นบาปเป็นบุญ เห็นบุญเป็นบาป, มนุษย์ที่เป็นสัมมาทิฏฐิคือเห็นบุญเป็นบุญ เห็นบาปเป็นบาป, เหล่าเทพเทวดาที่กำลังเสวยสุขอยู่บนสวรรค์ชั้นต่างฯ ด้วยอานิสงส์แห่งบุญกุศล คุณงามความดีที่ได้สั่งสมมา เป็นต้น  ถึงแม้จะมีร่างกายเป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่ภพภูมิที่แตกต่างกัน, มุมมองทัศนคติ เป้าหมายการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกัน, เพราะบุญกุศลที่ต่างระดับกันนั่นเอง  จึงใช้ภาษาที่ต่างกัน ไม่เข้าใจภาษาของกัน จึงพูดกันไม่รู้เรื่อง.....
              โดดเดี่ยว.. เดียวดาย.. อาจจะเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดปรารถนาเลย  แต่ในความเป็นจริงแล้วทุกฯคนได้พบกับสิ่งนี้ด้วยกันทั้งนั้น อาจจะเป็นระยะเวลาที่สั้น หรือยาวนานต่างกัน อยู่ที่ว่าเราจะยอมรับในความเป็นจริง  หรือ... หาสิ่งอื่นมาปกปิด ทดแทนเท่านั้นเอง...........

บุญกุศล และคุณงามความดีที่ได้สั่งสมมาแล้วเท่านั้น จึงเป็นที่พึ่งได้
พุทโธเมนาโถ พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งของเรา - ธัมโมเมนาโถ พระธรรมเป็นที่พึ่งของเรา - สังโฆเมนาโถ พระสงฆ์เป็นที่พึ่งของเรา