ภาษาใจ

               เวลา 02.32 น. ก่อนแจ้งของเช้าวันที่ 2 กันยายน 2559..  รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่เวลา 00.15 น.  ในป่าท่ามกลางเสียงลมที่กำลังพัดยอดไม้สั่งไหวอยู่ตลอดเวลา รับรู้ได้ถึงความสงบเย็นของธรรมชาติ บรรยากาศเช่นนี้ ทำให้คิดถึงชีวิตของตนเองตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน.
               หัวใจอยากจะหวัง.. แต่ไม่รู้จะหวังอะไร เพราะไม่มีอะไรให้หวัง  หัวใจอยากจะรอ.. แต่ไม่รู้จะรออะไร เพราะไม่มีอะไรให้รอ เป็นภาษาใจที่ยาก ยากที่จะมีใครสักคนเข้าใจได้..  เปรียบไปแล้วเสมือนกับเรือลำน้อยที่ลอยอยู่กลางทะเล เดี๋ยวก็เจอมรสุม ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง มีคลื่นคอยซัดอยู่เนืองฯ บางโอกาสก็เป็นทะเลหลับ สงบ ปราศจากคลื่น  แต่เรือน้อยลำนี้ก็ยังบอกว่า จะลอยต่อไป ต่อไป และจะลอยต่อไป.....

 

ผู้ครองเรือน  กับผู้ออกจากเรือน...

               วันนี้ (1 กันยายน 2559) ที่บ้านคุณยาย ซึ่งปัจจุบันมีสมาชิกประกอบด้วย คุณยาย 1 ชีวิต, ลูกสาวของคุณยาย 3 ชีวิต, หลานฯ ของคุณยายอีก 4 ชีวิต, และลูกฯ ที่อยู่ในท้องคุณยายที่ไกล้คลอดแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่ชีวิต, และเพื่อนฯ (ปลวกทั้งหลาย) ที่อาศัยเลี้ยงชีพอยู่ต้นเสาอีกนับไม้ถ้วน  บวกกับหลวงตาอีก 1 ชีวิต ที่มาอาศัยอยู่ร่วมกัน  ถึงแม้เราทั้งหลายจะใช้ชีวิตอยู่รวมกัน ก็ยังมีความรัก ความเอื้อเฟื้อ ความสามัคคีกันอย่างเหนียวแน่น ยามมีเราก็แบ่งกันกิน ยามไม่มีเราทั้งหลายก็อดด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่รวมกันเป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกัน ถึงแม้ว่าเราจะมีรูปร่างลักษณะที่ต่างกัน ใช้ภาษาต่างกัน แต่เราก็เข้าใจกันด้วยดีเสมอมา...

               สิ่งที่ต่างกันคือ คุณยาย ลูกฯ และหลานฯ ยังใช้ชีวิตแบบผู้ครองเรือนอยู่ เช่น เดี๋ยวคุณยายก็คลอดลูก - เดี๋ยวคุณลูกลูกก็คลอดลูก - เดี๋ยวคุณหลานหลานก็คลอดลูก - อยู่เรื่อยฯ  ไม่มีความพยายามเพื่อที่จะออกจากเรือนเลย เขาคงจะขาดความเพียรที่มั่นคง และอดทนต่อการทรมานตัวเองไม่ได้นั่นเอง  เอ.. หรือว่าเขาทั้งหลายไม่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ จึงฟังพระสัทธรรมเรื่อง "โทษของการครองเรือน อานิสงส์ของการออกจากเรือน" ไม่รู้เรื่อง จึงไม่เกิดศรัทธาและไม่ปฏิบัติเพื่อออกจากเรือน   แต่.. เอาเถิดเราทั้งหลายก็ได้มีชื่อที่มนุษย์ตั้งให้รวมกันว่า "เพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย" ในชาตินี้เรามีโอกาสใช้ชีวิตอยู่บนผืนป่าของวัดป่าดงยางร่วมกัน เราทั้งหลายก็จะเอื้อเฟื้อสามัคคีกัน เป็นกำลังใจให้กันและกัน ยามมีเราก็จะแบ่งกันกิน ยามไม่มีเราก็จะช่วยกันอดต่อไป.....

หมอตำแยอยู่ไหนเอ่ย...บ้านคุณยาย ลูกฯ และหลานฯ.ภาพวันนี้ 31 สิงหาคม 2559
คุณยายอาวุโส ไกล้คลอดคืนฝนตก ที่บ้านคุณยายมองเห็น เป็นบุญ
 

               คุณยายคลอดแล้ว เมื่อคืนวันที่ 4 กันยายน 2559... แต่ยังไม่ทราบว่ามีน้องเพิ่มมาอีกกี่ชีวิต ตั้งแต่วันคลอดจนถึงปัจจุบัน (7 กันยายน 2559) คุณยายแม่ลูกอ่อน และทารกน้อยฯ ยังอยู่ "ชั้น 2 บนตึกทำคลอด" (หลังคาห้องน้ำ โรงเห็ด) เมื่อทารกแข็งแรงดีแล้ว คุณยายแม่ลูกอ่อนจึงจะอุ้มลูกลงมาให้หลวงตาตั้งชื่อให้ ตามประเพณีที่ถือปฏิบัติสืบต่อกันมา อีกต่อไป......