วันที่ 17 เมษายน 2562

                  เย็นวันนี้น้องเดียว (ชื่อแมว) ร้องเมี้ยวววฯ  มาหาหลวงตาตามปกติเหมือนกับวันก่อนฯ  หลังจากเค้ากินอาหารและน้ำแล้ว  เค้าก็นั่งเหม่อลอยสายตามองไปตามแนวป่า ขณะที่ความมืดเริ่มเข้ามาปกคลุม นานพอสมควรเค้าก็นอนลง  หลวงตาเองก็นั่งมองเค้าทุกการเคลื่อนไหว  จนความมืดปกคลุมไปทั่ว  น้องเดียวก็ยังคงนอนอยู่ท่าเดิม  ค่ำคืนนี้ที่บริเวณนี้อาจจะเป็นที่นอนของเค้าตลอดคืนก็เป็นได้

น้องเดียวเย็นวันนี้น้องเดียว (ขวาสุด)เพื่อนและอาหาร
ร่วมทุกข์ร่วมสุขบรรพบุรุษที่จากไปเหลืออยู่ 1 เดียว

                  ถึงเค้าจะเป็นสัตว์ตัวเล็กฯ  แต่เค้าก็มีหัวใจ  มีความรู้สึกนึกคิด  อาจจะไม่ต่างกับคนสักเท่าไหรก็ได้  บรรพบุรุษของเค้าที่เคยใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขเป็นรุ่นฯ  บางครั้งก็ 7 ตัว, 8 ตัว, 9 ตัว,  แล้วค่อยฯลดลงเหลือ 3 ตัว, เหลือ 2 ตัว, จนปัจจุบันวันนี้เหลืออยู่เพียง 1 ตัว คือ "น้องเดียว"

                  "คุณยายกุ้งแห้ง" เป็นบรรพบุรุษต้นตระกูล  เมื่อปี 2556  หลวงตามาอยู่จำพรรษาที่วัดป่าดงยางแห่งนี้  ก็ได้มาขออาศัยคุณยายกุ้งแห้ง  รุ่นพี่ผู้ซึ่งมาอยู่ก่อน  น้องเดียวเอ๋ย... แม้เจ้าจะอยู่เพียงตัวเดียว  ญาติฯของเจ้าตายหมดแล้ว  เจ้าก็ยังมีหลวงตาอยู่  หลวงตาจะเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งแม่ให้แก่เจ้า  ในผืนป่าแห่งนี้จะเป็นป่าที่ควรเรียกว่า "เรามีเรา เดียวมีหลวงตา  และหลวงตาก็มีเดียว"

 
"กุฏิกรรมฐาน" รายละเอียดค่าวัสดุอุปกรณ์ + ค่าแรงช่าง
บันทึกในไดอารี่