ในครั้งอดีตกาล ที่ยาวไกล...

                 ในสงคราม (การต่อสู้)  ย่อมมีผู้แพ้ และผู้ชนะ..  ผู้พ่ายแพ้ย่อมเจ็บปวดเป็นทุกข์  ผู้ชนะก็เป็นผู้สร้างเวร (ทำให้ผู้แพ้เป็นทุกข์และเจ็บปวด)  เราจึงปรารถนาไม่อยากอยู่ในสงคราม  ไม่อยากเป็นผู้ก่อเวร  ไม่อยากเป็นผู้ชนะ  ถึงแม้ผู้แพ้นั้นจะเป็นยักษ์  เป็นภูตผีปีศาจก็ตาม  หากเค้าแพ้หัวใจก็ย่อมพบกับความทุกข์ความเจ็บปวดด้วยเช่นเดียวกัน  จึงพยายามหลบหนีหลบหลีก  จนมาอยู่ในป่าแห่งนี้  มิใช่น้ำตาของผู้แพ้เจ็บปวดเพียงฝ่ายเดียว  หากแต่น้ำตาของผู้ชนะก็เจ็บปวดด้วย เจ็บปวดเพราะเป็นผู้ทำให้เค้าพบกับความพ่ายแพ้  จึงอธิฐานอยู่เสมอฯ  "อธิฐานว่าขออย่าได้พบกับการต่อสู้ใดฯเลย"

ตลอดหลายปีที่ผ่านไป จนถึงปัจจุบัน  ณ ที่ป่าแห่งนี้...

                 เมื่อโอกาสมาถึง   อินทร์, พรหม, เหล่าเทพเทวดา,  ต่างพากันมาบูชาธรรม  บ้างก็เหาะมา บ้างก็หายตัวมา  บูชาด้วยสักการะอันประณีตที่เหมาะสมกับบุญบารมีของตนแล้ว  ก็กลับสู่วิมานอันเป็นที่อยู่ของตน   มิใช่เพียงเท่านั้น มนุษย์ที่มีดวงตามองเห็น  และมีความพากเพียร  ต่างก็พากันมาบูชาธรรมด้วยเช่นเดียวกัน  หากแต่มีความแตกต่างกันที่ความประณีตความงดงามของเครื่องบูชา  ซึ่งมีทั้งกายภายนอก กายภายในเท่านั้นเอง    วลีธรรมเหล่านี้ก็จะเป็นวลีที่ต้องรอการค้นหาคำตอบ  ของผู้ที่เข้าใจยังไม่ชัดแจ้ง  หรือผู้ที่ยังไม่เข้าใจอีกต่อไป

                 คุณอมร ปลั่งแสงมาศ  "เจ้าภาพสร้างกุฏิกรรมฐาน"  ความคืบหน้าการก่อสร้าง

ที่ดารัมซาร่า รัฐหิมาจัล อินเดีย

                 ตลอดเกือบหนึ่งเดือน  ช่วงวันเวลาที่ที่ใช้ชีวิตอยู่อินเดีย  กับสิ่งที่ได้ประสบพบเจอทั้งภายในและภายนอก  ภาพและรายละเอียดเพิ่มเติม

เขาตรีอูน ดารัมซาร่ามนาลี รัฐหิมาจัลฟ้าสางที่เขาตรีอูน

                 ตลอดเกือบหนึ่งเดือน  ช่วงวันเวลาที่ที่ใช้ชีวิตอยู่อินเดีย  กับสิ่งที่ได้ประสบพบเจอทั้งภายในและภายนอก  ภาพและรายละเอียดเพิ่มเติม