|
วันที่ 19 เมษายน 2562 |
 ความสงสัยที่ยังคงมีอยู่ ตั้งแต่ก่อนสงกรานต์จนถึงวันนี้ (19 เมษายน 2562) ทีมช่างต่างฯ ที่เคยรับปากไว้ว่าจะมาทำกุฏิกรรมฐานที่ค้างคาอยู่ให้เสร็จเรียบร้อย จนถึงวันนี้ก็หายเงียบ "เอ!.. หรือว่าเทศกาลสงกรานต์แบบไทยฯยังไม่จบ, หรือว่าช่างรับงาน (รับปาก) ไว้หลายเจ้า จนลืมว่าเคยพูดเคยรับปากไว้กับวัดป่าดงยางด้วย" ทำให้นึกถึงหัวข้อภาษาธรรมบทหนึ่งว่า "อนัตตา" ที่เราเข้าใจในความหมายนั้น |
|
 |  |  | | | | | ห้องภายในกุฏิ | ห้องภายในกุฏิ | ห้องน้ำ - สุขา | | | |  |  |  | | | | | วัสดุในศาลา | ทางเดินจงกลม | วัสดุที่พร้อมแล้ว |
|
"คำว่าการใช้ชีวิตเพื่อการบูชา" เป็นประโยคที่เข้าใจได้สำหรับผู้ที่มีปัญญาทางธรรม มีโยนิโสมนสิการ (คิดพิจารณาอย่างแยบคาย) หากคุณสมบัติดังที่กล่าวนี้ไม่พร้อมก็เป็นการยาก ยากที่จะเข้าใจได้ กินก็มิใช่กินเพื่อให้อิ่มเท่านั้น, เมื่อมีโอกาสมีส่วนร่วมในการสร้างเสนาสนะ ก็มิใช่เพียงเพื่อสร้างให้เป็นที่อยู่อาศัยเฉพาะเราเท่านั้น, ชีวิตที่ดำรงอยู่ได้จนถึงปัจจุบันนี้ เพราะเราสละชีวิตแบบฆราวาส แบบชาวบ้านทั่วฯไป ออกบวชสู่ร่มกาสาวพัสตร์ มุ่งหน้าเดินไปตามพระสัทธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า มีอริยทรัพย์เป็นจุดหมายปลายทาง พระรัตนตรัยมีพระคุณต่อชีวิตเราอย่างยิ่ง จึงใช้คำว่า "ดำเนินชีวิตเพื่อการบูชา" |
เครื่องอุปโภคบริโภคต่างฯ เกิดจากการหยิบยื่นให้จากบุคคลอื่น อาจเรียกได้ว่าจากความเมตตาของครูอาจารย์, จากความเลื่อมใสศรัทธาของญาติโยมที่มีต่อพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์, จากความเชื่อเรื่องบุญกุศลในชาตินี้และชาติหน้า, จึงเกิดการบูชาด้วยเครื่องอุปโภคบริโภคต่างฯขึ้น |
"เช่นเวลา 06.42 น. เช้าวันนี้ (19 เมษายน 2562)" ขณะที่กำลังเขียนไดอารี่อยู่ในกุฏิ ได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้น เปิดประตูออกไปดูเห็นรถเก๋งสีแดงจอดอยู่หน้าศาลา จึงคลุมจีวรให้เรียบร้อยเดินไปที่ศาลาจึงรู้ว่า "รถเก๋งสีแดงนั้นหายไปแล้ว" ไม่มีรถไม่มีคนให้เห็นในวัดมาหลายวันแล้ว วันนี้เป็นวันศีลวันพระ ก็อดคิดไม่ได้ว่า "รถเก๋งสีแดงคันนั้นคงมาทำบุญถวายอาหารเช้านี้" ชีวิตจริงแม้บางครั้งจะอดบ้าง จะอิ่มบ้าง นั้นเป็น "อาหารทางกาย" แต่อาหารทางใจคือความเชื่อมั่นศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า แล้วปฏิบัติเดินตามนั้น ไม่เคยขาดแคลน แม้จะต้องใช้ขันติความอดทนมากฯก็ตาม |
|
หน้าแรก
