หน้าแรก เดินทาง เริ่มการเกิด อย่าท้อสิ ตาทิพย์ ก่อนถึงวันนี้ อนุสาวรีย์คนเป็น ปณิธานเลี้ยงชีพ คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง พิจารณาจึงจะรู้ได้ ตอบแทนพระคุณ เพื่อนแก้วสหายคำ กุฏิ ทหารกล้า 2คน2อำเภอ งานปฏิบัติธรรม เตรียมงานประจำปี ทางเดินของจิต ปฏิบัติธรรมข้ามปี เตรียมรับปีใหม่ อนุสาวรีย์คนเป็น อาหารสามจังหวัด ก่อนไปอินเดีย ดอกเห็ดบานที่หัวใจ หลานกราบยาย เตรียมงานปฏิบัติธรรม วิสาขบูชาที่แม่ฮ่องสอน ซาเล้งบริการ ติดตั้งเสร็จเรียบร้อย รถผ้าใบกันสาด ใจดวงนี้ ที่เมืองลาว เตรียมตัวทำหมัน ทำตามสัญญา ถวายห้องน้ำ กำหนดวันถวาย วันสร้างความดี ต้อนรับปีใหม่ 2560 ฟ้าสางที่วัดพระธาตุ พระอรหันต์ของลูก พระคุณข้าวก้นบาตร งูเห่าเดินทางมาถึง ก่อสร้าง กุฏิดอกแก้ว ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2560 ภาพกุฏิเรื่อยมา ถวายห้องน้ำ วัสดุ-สุขภัณฑ์ห้องน้ำ โครงการกั้นกันฝนลมหนาว กำหนดวันถวายกุฎิ เจ้าภาพมุงหลังคากุฏิ จากบุญ สู่บุญ คำตอบวันทำบุญฉลองกุฏิ ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2559 ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2558 แสงสว่างที่เกิดขึ้น 2558 บ้านเกิด คลื่นไม่กระทบฝั่ง ธุดงค์ - ธุดัน รวมงานปฏิบัติธรรม ที่ อินเดีย - เนปาล เริ่มชีวิตน้องดาวตก มีอาหารกินแล้ว ค่ายเยาวชน ธันวาคม 2557 ตุลาคม 2557 กันยายน 2557 สิงหาคม 2557 กรกฎาคม 2557 มิถุนายน 2557 พฤษภาคม 2557 หลวงตา ภาษาใจ อยู่เพื่ออะไร ความศิวิไลซ์ เทวดากับหนอน ขึ้นบ้านใหม่ มีป้ายเข้าวัดแล้ว โลกความเป็นจริง ภาพปฏิบัติธรรม สร้างหลังคากุฏิ หลวงพ่อท้าว กัลยาณมิตร หลวงตากับนกน้อย ความมั่งคง-ชนบท คอร์ส_ม. บัวขาว ด้วยจิตวิญญาณ สังขารไม่เที่ยงหนอ อภินิหาร - รถคุณปู่ โลก โลก โลก เจ้าอาวาส บุญข้ามภพข้ามชาติ หนึ่งคืนในป่าช้า เพื่อนสหธรรมิก เริ่มต้นปีใหม่ 2559 ส่งท้ายปีเก่า 2558 บุญทำกรรมแต่ง ไม้ยูคาลิปตัส ความหมายในภาพ งานเข้าค่ายเยาวชน ไดอารี่ บันทึกไม่ลับ พิธีศพน้องชิงดำ วันเริ่มสร้างกุฏิ อยู่กับความจริง วันวานที่ผ่านไป คุณข้าวก้นบาตร หลวงตาบุญร่วม คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง ประวัติวัดป่าดงยาง   "ความสุข" ยิ่งวิ่งหา  ยิ่งวิ่งตาม  นับวันแต่จะยิ่งห่างไกลออกไปเรื่อยฯ     วันที่ 8 มีนาคม 2560 /  "กลับถึงวัดป่าดงยาง ร้อยเอ็ด"              การเดินทางจาริกครั้งนี้ ได้เข้าไปถึงประเทศลาว ย้อนลำรึกถึงสมัยเมื่อหลายสิบปีที่ผ่านมา ซึ่งหลายฯอย่างเมื่อก่อนนี้ยังมีอยู่ในหัวใจของคนชนบทบ้านนอก (คนภาคอีสาน) แต่ในยุคปัจจุบันนี้นับแต่จะเลือนหายไปจากจิตวิญญาณเรื่อยฯ จนเรียกได้ว่า "หายากมากฯ"  อาจจะเป็นเพราะแสงสว่างของสมัยใหม่ฯเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก จึงทำให้ผู้คน "ลืมความสงบสุขในสมัยที่ยังใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าด, อาหารถ้วยเดียวกินได้เป็นเดือนฯ (เอื้อเฟื้อแบ่งปันกัน), ทำไร่ทำนามีบักตู้ (ชื่อควาย) เป็นเพื่อนสหายช่วยกัน" คงจะหลงเหลือไว้เป็นเพียงตำนานเล่าสูกันฟัง แล้วก็จะค่อยฯลบเลือนไปจากความทรงจำ เงียบหายไปดังคลื่นกระทบฝั่งในที่สุด ที่พักหลับนอนคืนแรก กุฏิอยู่ในวัด - ลาว ความเป็นอยู่ปัจจุบัน ค่ำคืนแรก ของการจาริกในครั้งนี้   "ขอบคุณสำหรับที่มุงที่บังฝน" ในค่ำคืนที่ผ่านมา              หลังจากซักจีวรตากเรียบร้อยดีแล้ว อาบน้ำครั้งนี้ใช้เวลานานอยู่มากคงจะเป็นเพราะไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเวลาสามวันแล้ว ทั้งหนวด ทั้งเคราขึ้นรกรุงรังไปหมด  ได้เวลาพักผ่อนหลับนอนเสียที กลางดึกต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเปียกไปทั้งตัว ด้วยฝนตกหนักและลมพัดแรง  ทำให้นึกถึงความปรารถนาดีของหัวใจทุกฯดวง ที่ตั้งใจทำบุญ, บริจาค, สร้างที่มุงที่บัง สำหรับลมและฝนในค่ำคืนที่ผ่านมา บรรยากาศเช้าวันนี้ หลังฝนตก              แม้ขณะนี้ เวลา 17.15 น. (วันที่ 8 มีนาคม 2560) ฟ้ามืดครึ้ม ร้องคำราม เหมือนเป็นการส่งสัญญาณว่า ฝนกำลังจะตกอีกแล้วนะ  หัวใจใต้ร่มเงาอันศักดิ์สิทธิ์ของพุทธศาสนาเช่นนี้อยากจะบอกว่า "ขอบคุณสำหรับที่มุง, ที่บัง, ป้องกันอันตรายจากลม, จากฝน, จากแดด, อันประณีตเช่นนี้ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ"   "สัญชาตญาณหลบภัย"              มั่นใจว่าเจ้าแมวสีลายดำนี้เป็นแม่ลูกอ่อน แต่ไม่สามารถทราบได้ว่าเค้าไปคลอดลูกอยู่ส่วนใดของโรงพยาบาล (บนเนื้อที่วัดสามร้อยไร่) พยายามสอบถามก็แล้ว ตามหาก็แล้ว แต่จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่เจอ เค้าอาจจะไปคลอดอยู่บนต้นไม้ก็ได้ ก็ได้แต่หวัง หวังว่าสักวัน เมื่อลูกโตแล้ว เค้าจะพาลูกฯมาหาหลวงตา เพื่อตั้งชื่อ และทำพิธีสู่ขวัญ รับเป็นสมาชิกเข้าสู่ครอบครัวของเรา บุญเก่าของพวกเจ้ายังเหลืออยู่นะ              ใช่แล้ว ใช่แล้ว.. เหตุการณ์เช่นนี้เคยเกิดขึ้นมาครั้งหนึ่งแล้ว เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2559 ปีที่แล้วนี่เอง  เค้าคงคิดว่ากุฏิโรงเห็ดไม่ปลอดภัย มีให้เห็นมาหลายครั้งหลายคราแล้ว มีการถล่มอยู่เป็นประจำ สัญชาตญาณหลบภัยจึงได้พาลูกน้อยฯไปสู่สถานที่ สิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัยกว่า  แล้วเจ้าอย่าลืมนะ เมื่อลูกฯโตแล้วพากันมาเยี่ยมหลวงตาบ้าง              สถานที่แห่งนี้เป็นบุญมากนะ เพราะการดำรงชีวิตอยู่ได้นั้น ต้องมีความอดทน / หนักแน่น / เข้มแข็ง / และมั่นคง / จึงจะสามารถอยู่ได้  อาจจะไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเข้าใจสิ่งนี้ได้ แต่หลวงตาเชื่อว่า "หากเจ้าทั้งหลาย (แมวทั้งหลาย) พิจารณาอย่างแยบคาย จะสามารถรู้ตามที่หลวงตารู้ได้"     เจ้าหนีหลวงตาไปแล้วหรือ       อดีตที่เราเคยร่วมทุกข์ร่วมสุข