หน้าแรก เดินทาง เริ่มการเกิด อย่าท้อสิ ตาทิพย์ ก่อนถึงวันนี้ อนุสาวรีย์คนเป็น ปณิธานเลี้ยงชีพ คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง พิจารณาจึงจะรู้ได้ ตอบแทนพระคุณ เพื่อนแก้วสหายคำ กุฏิ ทหารกล้า 2คน2อำเภอ งานปฏิบัติธรรม เตรียมงานประจำปี ทางเดินของจิต ปฏิบัติธรรมข้ามปี เตรียมรับปีใหม่ อนุสาวรีย์คนเป็น อาหารสามจังหวัด ก่อนไปอินเดีย ดอกเห็ดบานที่หัวใจ หลานกราบยาย เตรียมงานปฏิบัติธรรม วิสาขบูชาที่แม่ฮ่องสอน ซาเล้งบริการ ติดตั้งเสร็จเรียบร้อย รถผ้าใบกันสาด ใจดวงนี้ ที่เมืองลาว เตรียมตัวทำหมัน ทำตามสัญญา ถวายห้องน้ำ กำหนดวันถวาย วันสร้างความดี ต้อนรับปีใหม่ 2560 ฟ้าสางที่วัดพระธาตุ พระอรหันต์ของลูก พระคุณข้าวก้นบาตร งูเห่าเดินทางมาถึง ก่อสร้าง กุฏิดอกแก้ว ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2560 ภาพกุฏิเรื่อยมา ถวายห้องน้ำ วัสดุ-สุขภัณฑ์ห้องน้ำ โครงการกั้นกันฝนลมหนาว กำหนดวันถวายกุฎิ เจ้าภาพมุงหลังคากุฏิ จากบุญ สู่บุญ คำตอบวันทำบุญฉลองกุฏิ ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2559 ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2558 แสงสว่างที่เกิดขึ้น 2558 บ้านเกิด คลื่นไม่กระทบฝั่ง ธุดงค์ - ธุดัน รวมงานปฏิบัติธรรม ที่ อินเดีย - เนปาล เริ่มชีวิตน้องดาวตก มีอาหารกินแล้ว ค่ายเยาวชน ธันวาคม 2557 ตุลาคม 2557 กันยายน 2557 สิงหาคม 2557 กรกฎาคม 2557 มิถุนายน 2557 พฤษภาคม 2557 หลวงตา ภาษาใจ อยู่เพื่ออะไร ความศิวิไลซ์ เทวดากับหนอน ขึ้นบ้านใหม่ มีป้ายเข้าวัดแล้ว โลกความเป็นจริง ภาพปฏิบัติธรรม สร้างหลังคากุฏิ หลวงพ่อท้าว กัลยาณมิตร หลวงตากับนกน้อย ความมั่งคง-ชนบท คอร์ส_ม. บัวขาว ด้วยจิตวิญญาณ สังขารไม่เที่ยงหนอ อภินิหาร - รถคุณปู่ โลก โลก โลก เจ้าอาวาส บุญข้ามภพข้ามชาติ หนึ่งคืนในป่าช้า เพื่อนสหธรรมิก เริ่มต้นปีใหม่ 2559 ส่งท้ายปีเก่า 2558 บุญทำกรรมแต่ง ไม้ยูคาลิปตัส ความหมายในภาพ งานเข้าค่ายเยาวชน ไดอารี่ บันทึกไม่ลับ พิธีศพน้องชิงดำ วันเริ่มสร้างกุฏิ อยู่กับความจริง วันวานที่ผ่านไป คุณข้าวก้นบาตร หลวงตาบุญร่วม คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง ประวัติวัดป่าดงยาง ภาษาใจ                เวลา 02.32 น. ก่อนแจ้งของเช้าวันที่ 2 กันยายน 2559..  รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่เวลา 00.15 น.  ในป่าท่ามกลางเสียงลมที่กำลังพัดยอดไม้สั่งไหวอยู่ตลอดเวลา รับรู้ได้ถึงความสงบเย็นของธรรมชาติ บรรยากาศเช่นนี้ ทำให้คิดถึงชีวิตของตนเองตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน.                หัวใจอยากจะหวัง.. แต่ไม่รู้จะหวังอะไร เพราะไม่มีอะไรให้หวัง  หัวใจอยากจะรอ.. แต่ไม่รู้จะรออะไร เพราะไม่มีอะไรให้รอ เป็นภาษาใจที่ยาก ยากที่จะมีใครสักคนเข้าใจได้..  เปรียบไปแล้วเสมือนกับเรือลำน้อยที่ลอยอยู่กลางทะเล เดี๋ยวก็เจอมรสุม ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง มีคลื่นคอยซัดอยู่เนืองฯ บางโอกาสก็เป็นทะเลหลับ สงบ ปราศจากคลื่น  แต่เรือน้อยลำนี้ก็ยังบอกว่า จะลอยต่อไป ต่อไป และจะลอยต่อไป.....   ผู้ครองเรือน  กับผู้ออกจากเรือน...                วันนี้ (1 กันยายน 2559) ที่บ้านคุณยาย ซึ่งปัจจุบันมีสมาชิกประกอบด้วย คุณยาย 1 ชีวิต, ลูกสาวของคุณยาย 3 ชีวิต, หลานฯ ของคุณยายอีก 4 ชีวิต, และลูกฯ ที่อยู่ในท้องคุณยายที่ไกล้คลอดแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่ชีวิต, และเพื่อนฯ (ปลวกทั้งหลาย) ที่อาศัยเลี้ยงชีพอยู่ต้นเสาอีกนับไม้ถ้วน  บวกกับหลวงตาอีก 1 ชีวิต ที่มาอาศัยอยู่ร่วมกัน  ถึงแม้เราทั้งหลายจะใช้ชีวิตอยู่รวมกัน ก็ยังมีความรัก ความเอื้อเฟื้อ ความสามัคคีกันอย่างเหนียวแน่น ยามมีเราก็แบ่งกันกิน ยามไม่มีเราทั้งหลายก็อดด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่รวมกันเป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกัน ถึงแม้ว่าเราจะมีรูปร่างลักษณะที่ต่างกัน ใช้ภาษาต่างกัน แต่เราก็เข้าใจกันด้วยดีเสมอมา...                สิ่งที่ต่างกันคือ คุณยาย ลูกฯ และหลานฯ ยังใช้ชีวิตแบบผู้ครองเรือนอยู่ เช่น เดี๋ยวคุณยายก็คลอดลูก - เดี๋ยวคุณลูกลูกก็คลอดลูก - เดี๋ยวคุณหลานหลานก็คลอดลูก - อยู่เรื่อยฯ  ไม่มีความพยายามเพื่อที่จะออกจากเรือนเลย เขาคงจะขาดความเพียรที่มั่นคง และอดทนต่อการทรมานตัวเองไม่ได้นั่นเอง  เอ.. หรือว่าเขาทั้งหลายไม่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ จึงฟังพระสัทธรรมเรื่อง "โทษของการครองเรือน อานิสงส์ของการออกจากเรือน" ไม่รู้เรื่อง จึงไม่เกิดศรัทธาและไม่ปฏิบัติเพื่อออกจากเรือน   แต่.. เอาเถิดเราทั้งหลายก็ได้มีชื่อที่มนุษย์ตั้งให้รวมกันว่า "เพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย" ในชาตินี้เรามีโอกาสใช้ชีวิตอยู่บนผืนป่าของวัดป่าดงยางร่วมกัน เราทั้งหลายก็จะเอื้อเฟื้อสามัคคีกัน เป็นกำลังใจให้กันและกัน ยามมีเราก็จะแบ่งกันกิน ยามไม่มีเราก็จะช่วยกันอดต่อไป..... คุณยายอาวุโส ไกล้คลอด คืนฝนตก ที่บ้านคุณยาย มองเห็น เป็นบุญ                  คุณยายคลอดแล้ว เมื่อคืนวันที่ 4 กันยายน 2559... แต่ยังไม่ทราบว่ามีน้องเพิ่มมาอีกกี่ชีวิต ตั้งแต่วันคลอดจนถึงปัจจุบัน (7 กันยายน 2559) คุณยายแม่ลูกอ่อน และทารกน้อยฯ ยังอยู่ "ชั้น 2 บนตึกทำคลอด" (หลังคาห้องน้ำ โรงเห็ด) เมื่อทารกแข็งแรงดีแล้ว คุณยายแม่ลูกอ่อนจึงจะอุ้มลูกลงมาให้หลวงตาตั้งชื่อให้ ตามประเพณีที่ถือปฏิบัติสืบต่อกันมา อีกต่อไป......