 มีผู้คนไม่น้อยที่คิดว่า "เราเป็นคนบ้า" เขาพากันพูดว่าหากไม่บ้าก็คงไม่มาอยู่ในป่าคนเดียวดอก ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมเช่นนี้... ถึงแม้ใครจะคิดจะพูดเช่นใด นั่นเป็นสิทธิของเขา แต่... เรารู้เรา เราเข้าใจเรา เราอยู่ที่นี่ มิใช่เพื่อให้คนเขาสรรเสริญ, มิใช่เพื่อหวังลาภสักการะ, มิใช่เพื่อให้คนเขายอมรับในเรา, มิใช่เพื่อการก่อสร้างเสนาสนะ, มิใช่เพื่อต้องการมีบริวาร, แต่เราอยู่ที่นี่ เพราะเห็นว่า "เป็นโอกาสตอบแทนพระคุณ, เป็นบุญกุศลอย่างยิ่ง" และเป็นบุญที่คนอื่นไม่รู้ก็ได้เพราะ เป็นปัจจัตตัง "เรารู้เรา"........ |
หน้าแรก
เช้าวันนี้ (19 เมษายน 2559) ที่หน้าบ้านของเรา หลังอาหารเช้า สมาชิกในครอบครัวของเราบางส่วน ส่วนมากอยู่บนดาดฟ้า (หลังคากุฏิ) ได้มานั่งเล่นกันตามปกติ และพูดคุยกัน แบ่งปันความเมตตา กรุณาให้แก่กัน โดยมีหลวงตานั่งเป็นประธานเหมือนเช่นเคย... และบอกเจ้าด้วยภาษาใจเช่นเดิม "ลูกเอ๋ย.. ทุกชีวิตในครอบครัวของเราอยู่ตามบุญที่มีนะลูก.. อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเขาเลย.. ยามหลวงตามีฉันเจ้าก็มีกินเหมือนกัน ยามหลวงตาไม่มีฉันเราก็อด (บำเพ็ญบารมี) ด้วยกัน ยามเมื่อหลวงตาไม่อยู่ให้พวกเจ้าทั้งหลายรักสามัคคีกันไว้.. ช่วยเหลือซึ่งกันและกันนะลูก.....
