ย่าท่านนิมนต์แหน่ขะน้อย_เช้าวันนั้น (10 กุมภาพันธ์ 2562) ที่เมืองลาว ขณะนั้นเดินจากที่พัก (ริมแม่น้ำโขง) สู่สถานีรถโดยสารสะหวันนะเขตเพื่อข้ามฝั่งกลับไทย อาหารเช้าวันนั้นคือข้าวเปี๊ยะและข้าวหมก ที่แม่ค้าเจ้าของร้านเป็นผู้ถวาย ขณะที่กำลังฉันอย่างพิจารณาถึงรสชาติของอาหารลาวอยู่นั้น ก็มีชายอีกคนหนึ่งมาสั่งข้าวเปี๊ยะและนั่งรับประทานอยู่โต๊ะเดียวกัน เห็นการบริโภคของเค้าแล้วก็ทำให้คิดถึงคำพูดของอาจารย์สมัยครั้งบวชใหม่ฯว่า "บุญกุศลของแต่ละคนมีไม่เท่ากัน บุญที่เราได้บำเพ็ญมานั่นแหละส่งให้เรามาเกิดในสถานที่, สังคม, สิ่งแวดล้อม, ที่เหมาะสมกับบุญของแต่ละคน" หลังฉันอาหารเช้าเสร็จแล้ว จึงพาตุ๊ลุงให้พรกับเจ้าภาพชาวลาว แล้วเดินเท้าต่อไปที่ท่ารถสะหวันนะเขต |