หน้าแรก เดินทาง เริ่มการเกิด อย่าท้อสิ ตาทิพย์ ก่อนถึงวันนี้ อนุสาวรีย์คนเป็น ปณิธานเลี้ยงชีพ คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง พิจารณาจึงจะรู้ได้ ตอบแทนพระคุณ เพื่อนแก้วสหายคำ กุฏิ ทหารกล้า 2คน2อำเภอ งานปฏิบัติธรรม เตรียมงานประจำปี ทางเดินของจิต ปฏิบัติธรรมข้ามปี เตรียมรับปีใหม่ อนุสาวรีย์คนเป็น อาหารสามจังหวัด ก่อนไปอินเดีย ดอกเห็ดบานที่หัวใจ หลานกราบยาย เตรียมงานปฏิบัติธรรม วิสาขบูชาที่แม่ฮ่องสอน ซาเล้งบริการ ติดตั้งเสร็จเรียบร้อย รถผ้าใบกันสาด ใจดวงนี้ ที่เมืองลาว เตรียมตัวทำหมัน ทำตามสัญญา ถวายห้องน้ำ กำหนดวันถวาย วันสร้างความดี ต้อนรับปีใหม่ 2560 ฟ้าสางที่วัดพระธาตุ พระอรหันต์ของลูก พระคุณข้าวก้นบาตร งูเห่าเดินทางมาถึง ก่อสร้าง กุฏิดอกแก้ว ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2560 ภาพกุฏิเรื่อยมา ถวายห้องน้ำ วัสดุ-สุขภัณฑ์ห้องน้ำ โครงการกั้นกันฝนลมหนาว กำหนดวันถวายกุฎิ เจ้าภาพมุงหลังคากุฏิ จากบุญ สู่บุญ คำตอบวันทำบุญฉลองกุฏิ ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2559 ผ้าป่าแม่ฮ่องสอน 2558 แสงสว่างที่เกิดขึ้น 2558 บ้านเกิด คลื่นไม่กระทบฝั่ง ธุดงค์ - ธุดัน รวมงานปฏิบัติธรรม ที่ อินเดีย - เนปาล เริ่มชีวิตน้องดาวตก มีอาหารกินแล้ว ค่ายเยาวชน ธันวาคม 2557 ตุลาคม 2557 กันยายน 2557 สิงหาคม 2557 กรกฎาคม 2557 มิถุนายน 2557 พฤษภาคม 2557 หลวงตา ภาษาใจ อยู่เพื่ออะไร ความศิวิไลซ์ เทวดากับหนอน ขึ้นบ้านใหม่ มีป้ายเข้าวัดแล้ว โลกความเป็นจริง ภาพปฏิบัติธรรม สร้างหลังคากุฏิ หลวงพ่อท้าว กัลยาณมิตร หลวงตากับนกน้อย ความมั่งคง-ชนบท คอร์ส_ม. บัวขาว ด้วยจิตวิญญาณ สังขารไม่เที่ยงหนอ อภินิหาร - รถคุณปู่ โลก โลก โลก เจ้าอาวาส บุญข้ามภพข้ามชาติ หนึ่งคืนในป่าช้า เพื่อนสหธรรมิก เริ่มต้นปีใหม่ 2559 ส่งท้ายปีเก่า 2558 บุญทำกรรมแต่ง ไม้ยูคาลิปตัส ความหมายในภาพ งานเข้าค่ายเยาวชน ไดอารี่ บันทึกไม่ลับ พิธีศพน้องชิงดำ วันเริ่มสร้างกุฏิ อยู่กับความจริง วันวานที่ผ่านไป คุณข้าวก้นบาตร หลวงตาบุญร่วม คลื่นที่ไม่กระทบฝั่ง ประวัติวัดป่าดงยาง ครั้งแรกกับคำว่า "เก็บอาการ" (ที่เก็บไม่อยู่)                  ย้อนหลังกลับไปเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2558 ที่วัดป่าดงยาง   เหลือเวลาอีกเพียง 19 วันเท่านั้น ท่านเจ้าคุณ (เจ้าคณะจังหวัดแม่ฮ่องสอน) และคณะญาติธรรมจะเดินทางมาทำบุญที่วัดป่าดงยาง  ขณะนั้นเป็นช่วงฤดูฝน ฝนตกเกือบทุกวัน  เฝ้าคิดพิจารณา วกวนไปมาอยู่หลายวันกับความคิดเดิมฯว่า "หลังคามุงหญ้าคาที่เราอยู่นี้ถึงแม้จะรั่วบ้างแต่ลำพังเราก็พออยู่ได้ตามอัตภาพ  เมื่อถึงวันท่านเจ้าคุณกับคณะเดินทางมาถึง เราจะให้ท่านพักที่ใดหนอ  ที่พอจะสามารถบังแดดบังฝนได้บ้าง  จะให้ท่านพักอยู่ตามร่มไม้หรือ  แล้วให้ท่านขยับไปตามเงาไม้หรือ  หากฝนตกล่ะเราจะให้ท่านหลบฝนที่ใดหนอ"                  เห็นว่าควรต้องขวนขวาย (ไม่ควรนิ่งดูดาย) ในที่สุดจึงรวบรวมเงินทั้งหมดที่มีอยู่ในขณะนั้น (เพิ่งกลับมาจากงานวันวิสาขบูชาที่วัดจองคำพระอารามหลวงจังหวัดแม่ฮ่องสอน) จำนวน 10,000 บาท  ไปซื้อเหล็กแป๊บจำนวน 11 เส้น  เพื่อทำเป็นเสาศาลา และสีกันสนิมอีกหนึ่งกระป๋อง  ดิ้นรนขวนขวายจนสุดกำลังแล้วความตั้งใจเดินหน้าต่อไป  พูดกับตนเองอยู่เสมอฯว่า "เราจะใช้สีกันสนิมนี้ทาเสาเหล็กเหล่านี้ทุกฯเช้า, ทุกฯเย็น, ทุกฯวัน, จนถึงวันที่ท่านเจ้าคุณและคณะเดินทางมาถึง  เราพยายามจนถึงที่สุดแล้ว เมื่อท่านมาถึงได้พักอาศัยร่มไม้บังแดดบังฝน และขยับไปตามเงาไม้นั้น หวังว่าท่านคงไม่ตำหนิเรา" ปรับถนนทางเข้าวัด เสาศาลา 11 ต้น กางเต็นท์กันเอง                  ครั้งนั้นมีญาติโยมมาวัดอยู่เพียงไม่กี่คน  ได้เล่าถึงกำหนดวันเวลา ที่จะได้ทำบุญครั้งใหญ่ (ต้อนรับคณะท่านเจ้าคุณ)  และได้พูดเพียงประโยคสั้นฯว่า  "หากผู้ใดปรารถนาจะทำบุญร่วมกับอาจารย์ ให้พิจารณาถึงความศรัทธาที่ตนเองมีอยู่ และพิจารณาทำบุญตามกำลังศรัทธา"  แล้วญาติโยมเพียงไม่กี่คนนั้นก็ดำเนินตามกำลังศรัทธา  บ้างก็รวมรวมเงินกันซื้ออาหารพร้อมเป็นแม่ครัวเอง,  บ้างก็ไปหาเช่าเต็นท์ตามวัดต่างฯแล้วนำมากางกันเอง,  บ้างก็พากันไปยืมโต๊ะ, เก้าอี้, เตียง, ผ้าห่มหมอนมุ้ง, พัดลม, ถ้วยชาม, ตามวัดต่างฯ แล้วพากันขนมาเอง,  จึงเป็นมหาบุญครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น สถิตย์อยู่ในใจของผู้ที่มีหัวใจอันมั่นคงตราบจนปัจจุบันนี้   และมหาบุญที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนั้นก็จะเป็นอาหารทิพย์อยู่ในจิตวิญญาณตราบชั่วนิจนิรันดร์. กับวันนี้ที่เห็นว่า "ไม่ควรนิ่งดูดาย" (ไม่ควรนิ่งเฉย)                  ย้อนหลังกลับไปเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2560 ที่วัดป่าดงยาง  เวลา 09.00 น. ขณะนั้นทำหน้าที่เป็นเจ้าอาวาส กล่าวปฏิสันฐาน (ใช้เครื่องขยายเสียงในศาลา) ที่มีทั้งคณะสงฆ์นำโดยพระสุมณฑ์ศาสนกิตติ์ (เจ้าคณะจังหวัดแม่ฮ่องสอน)  คณะสงฆ์ผู้ติดตาม - ต้อนรับ,  คณะศรัทธาญาติโยมผู้ติดตาม - ต้อนรับ, คณะแม่ศีลผู้เข้าร่วมปฏิบัติธรรม, จากจังหวัดต่างฯ รวมแล้วนับกว่าร้อยชีวิต  ขณะนั้นได้ยินเสียงบอกว่า "อาจารย์น้ำในห้องน้ำไม่ไหลแล้ว แล้วน้ำก็หมดด้วย" มองไปที่ต้นเสียงนั้นเห็นศรัทธาญาติโยมจำนวนมากกำลังมุงเพื่อที่จะเข้าใช้ห้องน้ำนั้น (มีอยู่ห้องเดียว) คิดว่า.. เอ! เราจะทำอย่างไรหนอ ปกติแล้วเราเป็นทั้งช่างน้ำ, ช่างไฟ, สารพัดช่าง, แต่ขณะนี้เราถือไมค์แสดงเป็นเจ้าอาวาสกล่าวปฏิสันฐานอยู่  แล้วเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านไป                  หลังงานครั้งนั้นผ่านไป มาหวนคิดพิจารณาถึงกำลังและอัตภาพของตนเองแล้ว ก็รู้สึกสลดหดหู่ ทั้งสงสารตัวเราเอง ทั้งรู้สึกว่าการต้อนรับคณะญาติธรรมผู้มาเยือนนั้น เรามีความบกพร่องมาก  ญาติโยมต้องประสบพบกับความทุกข์ยาก, ลำบาก, ทุกคนคงพากันเข็ดหลาบไม่มาอีกแล้ว,  เพราะความอัตคัตของเราโดยแท้ จึงเป็นเช่นนี้  สิ่งที่มีความพร้อมคือ  ห้องน้ำที่ถอดแบบมาจากประเทศอินเดีย (ป่าไม้บนเนื้อที่ 300 ไร่)   "แล้ว 8 เดือนต่อมา ความมหัศจรรย์ สิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นอีก ก็เกิดขึ้น"  ณ ที่วัดพระธาตุดอยกองมู จ.แม่ฮ่องสอน  ท่านเจ้าคุณ (เจ้าคณะจังหวัดแม่ฮ่องสอน) ท่านบอกว่า "ปีนี้จะพาญาติโยมไปหาอาจารย์ ทำบุญที่วัดป่าดงยางอีก" ภาพทุกภาพ วันนี้ 19032561 มีชีวิต                  พิจารณาดีแล้ว กับความคิดที่เห็นว่าไม่ควรนิ่งดูดาย (ไม่ควรนิ่งเฉย) จึงขอใช้โอกาสนี้ ประชาสัมพันธ์ผ่านเว็บไซต์ว่า   "รับบริจาคปัจจัยสำหรับการสร้างห้องน้ำจำนวน 5 ห้อง,  รับบริจาคปัจจัยสำหรับการขุดเจาะบ่อน้ำบาดาลจำนวน 1 บ่อ"    รายละเอียดเพิ่มเติม