วันที่ 26 มกราคม 2563
เช้าวันนี้น้องทั้ง 3 มาครบ (หมิงหมิง, ปักกิ่ง, เซี่ยงไฮ้,) หลังจากเมื่อวานนี้ (25 มกราคม 2563) น้องหมิงหมิงล่วงหน้ามาก่อน ด้วยความมอมแมมของน้องหมิงฯ จึงได้รับการดูแลอาบน้ำอุ่น ฟอกสบู่ สระผม ทั้งช่วยขจัดเห็บและหมัดให้ออกจากร่างกาย มีความสบายทางกายขึ้นอีกระดับหนึ่งเป็นชีวิตใหม่ที่เค้าได้รับ หมิงฯมาเถอะมาอยู่กับหลวงตา จงลืมคนใจร้ายที่นำเจ้ามาปล่อยทิ้งเสียเถิด
และวันนี้มีน้องปักกิ่ง, น้องเซี่ยงไฮ้, ติดตามมา ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันทั้งสามพี่น้องผู้มาใหม่ สิ่งแรกที่ได้จากเห็นเค้าทั้ง 3 คือ มอมแมม หิวโซ หน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เค้าคงถูกนำมาปล่อยทิ้งด้วยสภาพที่เจ้าของเขารับไม่ได้ เป็นชีวิตใหม่ที่เค้าทั้งสามได้รับที่วัดป่าแห่งนี้ คนที่มีจิตหยาบกร้านจะไม่เห็นคุณค่าชีวิตของเด็กฯเหล่านี้ "สัพเพสัตตา ฯลฯ" คำแผ่เมตตา ที่ทุกคนได้กล่าวพร้อมกันอยู่บ่อยฯยามไปทำบุญ หากไม่มีความเมตตากรุณาที่แท้จริงอยู่ในจิตในใจแล้ว ก็จะเป็นเพียงแค่พิธีกรรม ประเพณี วัฒนธรรม เท่านั้นเอง
วันที่ 25 มกราคม 2563 หลังจากทำวัตรสวดมนต์ ออกรับบิณฑบาตรประจำเดือนตามปกติ จุดหมายปลายทางวันนี้คือบ้านปอภาร เป็นหมู่บ้านที่โยมผู้ถวายรถไฟฟ้าอาศัยอยู่ เดินรับบิณฑบาตรอยู่พอสมควรจึงเดินทางกลับวัด ออกจากบ้านปอภารได้ 2 กิโลเมตรกว่า มีรถปิคอัพคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูง แซงแล้วจอดขวางทางรถไฟฟ้า เมื่อคนขับลงจากรถจึงรู้ว่าเขาเป็นใคร อ๋อแท้จริงแล้วเขาเคยมีชื่อบนไดอารี่ว่า "บางคนเกิดมาเพื่อเป็นคนขายหวย" เขาขับรถตามมาเพื่อนำอาหารที่เตรียมไว้ มาทำบุญใส่บาตรนี่เอง
วันที่ 24 มกราคม 2563 วันนี้เป็นวันแรกที่ออกรับบิณฑบาตประจำทุกเดือน (ไม่เกิน 3 ครั้งต่อ 1 เดือน) บ้านโนนสว่าง อำเภอมืองร้อยเอ็ดคือจุดหมายปลายทาง ระยะทาง 15 กิโลเมตร (ไปกลับ 30 กม.) ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่โยมถนอมรัฐอาศัยอยู่ โยมผู้มองเห็นว่าเป็นบุญได้มารับ และเดินนำล่วงหน้าห่างฯบอกกับชาวบ้านให้รู้ว่า "คุณพ่อ,คุณแม่,คุณยาย,พระอาจารย์ที่เคยเล่าให้ฟัง วันนี้ เดี๋ยวนี้ ขณะนี้ ท่านมาโปรดพวกเราแล้ว"
วันที่ 23 มกราคม 2563 ก่อนหน้านั้นโยมถนอมรัฐได้มาปรึกษา ด้วยเห็นสภาพโรงครัวที่มีสภาพทรุดโทรมมาช้านาน จึงตั้งใจจะช่วยกันสร้างขึ้นมาใหม่ให้แข็งแรง ในที่สุดวันที่ 23 มกราคม 2563 รถขนดินจำนวน 20 คันรถนำดินมาถม ปรับพื้นผิวดินให้เหมาะสม ก่อนหน้านั้นมีเสาปูนแล้ว 6 ต้น
เสนาสนะต่างฯที่ล้วนเป็นทรัพย์สินมรดกของพุทธศาสนา เกิดจากความเชื่อความศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงทำให้เกิดการบูชาด้วยเครื่องสักการะต่างฯ เครื่องสักการะเหล่านั้นถูกเปลี่ยนมาเป็นศาลา กุฎิ และกำลังจะเป็นโรงครัว
เสนาสนะเกิดขึ้น เติบโต ไปตามเหตุปัจจัยแห่งธรรม หากแต่จิตดวงนี้ยังคงเป็นอยู่เช่นเดิม ตั้งแต่พิจารณาและตัดสินใจแล้วเดินทางมาอยู่กลางป่าแห่งนี้ "มาอยู่เพื่อให้ มิใช่มาอยู่เพื่อเอา" คงจะมีเฉพาะผู้แสวง ที่มีปัญญาทางธรรม มีตาทิพย์ หูทิพย์เท่านั้น ที่จะเข้าใจได้