วันที่ 10 สิงหาคม 2564 เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งภายนอกและภายในจิตใจ จะถูกนำมาถ่ายทอดบันทึกลงบนไดอารี่เป็นตัวอักษร ผู้มีโยนิโสมนสิการย่อมเห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรเปลี่ยนไป สู่ความเสื่อม และดับไปตายไปหายไป เป็นปกติ ด้วยความเป็นภิกษุมีทางเดินที่ทอดไปข้างหน้ายาวไกล กว้างขวางไม่คับแคบ มิใช่เพียงโลกมนุษย์เท่านั้น จึงได้พบเห็น รู้จักกับผู้คนต่างภพต่างวรรณะมากมาย จึงถูกนำมาถ่ายทอดและบันทึกเขียนลงบนไดอารี่บุญนี้
วันที่ 8 สิงหาคม 2564 เป็นวันศีลวันพระ เป็นปกติของผู้แสวงแม้จะเกิดและใช้ชีวิตอยู่ในท้องถิ่นทุรกันดาร แต่ทุกคนปรารถนาความสุข การมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น สถานที่แห่งใดมีธรรมะเกิดขึ้นเป็นรูปธรรมเช่น วัด พระภิกษุ สามเณร หมู่สงฆ์คณะจำศีลภาวนา ก็จะได้รับการบูชาด้วยเครื่องสักการะต่างๆมีอาหารเป็นต้น จากผู้ที่มองเห็น นอกจากได้รับความเบิกบานทั้งจากการฟัง สัมผัสกับบรรยากาศรอบตัวแล้ว ผู้แสวงที่มีความเพียรอันมั่นคงย่อมนำไปปฏิบัติจนสามารถเข้าถึงซึ่งความสงบเย็นอย่างถาวรได้
วันที่ 6 สิงหาคม 2564 คณะปฏิบัติธรรม นำโดยคุณไก่ เชิญพร เดินทางกลับกรุงเทพ หลังจากได้อยู่เจริญสติภาวนาในรูปแบบรู้กายเคลื่อนไหวรู้ใจนึกคิด ตามแนวของหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ ครบ 15 วัน ตามความตั้งใจของทุกคนในหมู่คณะ
วันที่ 4 สิงหาคม 2564 คุณฐิติพร พวงช้อย (ทนายจ่อย) สมาชิกพรรคการเมืองใหญ่พรรคหนึ่ง ได้มาถวายภัตตาหารเพลที่วัด ด้วยความเป็นกัลยามิตรกัลยาณธรรมกับคุณไก่ เชิญพร ทำให้มีอาหารเกิดขึ้นอีกหลากหลายชนิด มิใช่มีเพียงอาหารญี่ปุ่นกับอาหารแมวเท่านั้น
เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นแล้วก็ผ่านไป ผู้แสวงทุกคนทุกคณะที่มาแล้วก็กลับไปสู่เคหะสถานของตนเอง เป็นสัจธรรมเป็นธรรมชาติที่บอกสอนเราอยู่ตลอดเวลา ครูบาอาจารย์ท่านเคยสอนว่า "หากจิตไปอยู่ที่ใดก็ตามให้ศึกษาและพิจารณาตามลำดับ แล้วพาจิตกลับสู่ฐานที่มั่นคือกาย ไม่มีอดีตไม่มีอนาคต ให้มีแต่ปัจจุบันที่ชัดเจน กายเคลื่อนไหวใจตามรู้เท่านั้น" วัดป่าดงยางปีนี้มีพระจำพรรษาอยู่รูปเดียวเหมือนทุกๆปีที่ผ่านมา สถานที่ที่สงบสงัดเช่นนี้จึงเหมาะสำหรับการเจริญจิตภาวนา อยู่กับความจริงคือปัจจุบันในขณะนี้ๆ "ที่มีความวิเวกแต่ไม่วังเวง"
คุณพัชรียา กิจการณ์เจริญชัย ทำบุญค่าน้ำค่าไฟ และค่าใช้จ่ายอื่นๆ จำนวนเงิน 2,564 บาท เมนูคุณพัชรียา
หน้าแรก
วันที่ 10 สิงหาคม 2564 เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งภายนอกและภายในจิตใจ จะถูกนำมาถ่ายทอดบันทึกลงบนไดอารี่เป็นตัวอักษร ผู้มีโยนิโสมนสิการย่อมเห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรเปลี่ยนไป สู่ความเสื่อม และดับไปตายไปหายไป เป็นปกติ ด้วยความเป็นภิกษุมีทางเดินที่ทอดไปข้างหน้ายาวไกล กว้างขวางไม่คับแคบ มิใช่เพียงโลกมนุษย์เท่านั้น จึงได้พบเห็น รู้จักกับผู้คนต่างภพต่างวรรณะมากมาย จึงถูกนำมาถ่ายทอดและบันทึกเขียนลงบนไดอารี่บุญนี้
